dopełniacz

dopełniacz
dopełniacz {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż III, D. -a; lm D. -y {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_8}}jęz. {{/stl_8}}{{stl_7}}'przypadek deklinacji polskiej, odpowiadający na pytania: {{/stl_7}}{{stl_8}}kogo? czego? czyj? {{/stl_8}}{{stl_7}}, będący najczęściej przypadkiem przydawki określającej przynależność jednego przedmiotu do drugiego lub przypadkiem dopełnienia po czasownikach zaprzeczonych' {{/stl_7}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}biol. {{/stl_8}}{{stl_7}}'ciało odpornościowe zawarte w świeżej surowicy krwi ludzi i zwierząt, przyczyniające się do rozpuszczania bakterii i wirusów' {{/stl_7}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_8}}chem. {{/stl_8}}{{stl_7}}'składnik substancji owadobójczej lub grzybobójczej dodawany w celu rozcieńczenia lub zwiększenia objętości danej trucizny' {{/stl_7}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_8}}techn. {{/stl_8}}{{stl_7}}'materiał pomocniczy stosowany przy produkcji papieru, nadający połysk i kolor (najczęściej azbest, kaolin) ' {{/stl_7}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • dopełniacz — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. jęz. «drugi przypadek w deklinacji» 2. biol. «ciało odpornościowe zawarte w świeżej surowicy krwi, przyczyniające się do rozpuszczania bakterii i wirusów; komplement, aleksyna» 3. chem. «składnik preparatu… …   Słownik języka polskiego

  • cząstkowy — «dotyczący tylko części czegoś; niecałkowity, niezupełny» Cząstkowa prawda. ∆ jęz. Dopełniacz cząstkowy «dopełniacz oznaczający, że dopełnienie tylko w pewnej swej części łączy się z czynnością wyrażoną w czasowniku, np. nakrajać chleba» ∆ mat.… …   Słownik języka polskiego

  • podmiotowy — 1. jęz. «dotyczący podmiotu jako części zdania; mający jego cechy» ∆ Dopełniacz podmiotowy «dopełniacz oznaczający podmiot, czyli sprawcę czynności albo nosiciela cechy wyrażonej przez rzeczownik określony, np. praca człowieka, błękit nieba» ∆… …   Słownik języka polskiego

  • Polnische Sprache — Polnisch (język polski) Gesprochen in Polen, als Minderheitensprache: Litauen, Tschechien, Ukraine, Weißrussland, Deutschland, Großbritannien, Frankreich, USA, Kanada, Brasilien, Argentinien, Australien, Irland, Israel …   Deutsch Wikipedia

  • Польский язык — Самоназвание: język polski, polszczyzna Страны: Польша, США …   Википедия

  • Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… …   Deutsch Wikipedia

  • aleksyna — ż IV, CMs. aleksynanie; lm D. aleksynayn → dopełniacz w zn. 2 ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • dopełniaczowy — przym. od dopełniacz (zwykle w zn. 1) Przydawka dopełniaczowa …   Słownik języka polskiego

  • genetiwus — m IV, D. genetiwuswu, Ms. genetiwuswie; lm M. genetiwuswy jęz. «dopełniacz» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • komplement — I m IV, D. u, Ms. komplementncie; lm M. y «uprzejma, często przesadna pochwała; pochlebstwo» Zdawkowy komplement. Powiedzieć komuś komplement. Prawić damom komplementy. ‹fr.› II m IV, D. u, Ms. komplementncie; lm M. y → dopełniacz w zn. 2 …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”